De belangrijkste plaats is Bowmore, andere plaatsen van betekenis zijn Port Ellen en Port Charlotte. Het inwoneraantal is iets meer dan 3.000. De oppervlakte van het eiland is ruim 600 vierkante kilometer. De kustlijn bedraagt ongeveer 200 kilometer. Vervoer naar het eiland is mogelijk via een vliegtuig vanaf Glasgow, of via de boot vanaf de veerhaven van Kennacraig. Het Schots-Gaelisch wordt nog door ongeveer 50% van de inwoners gesproken maar verliest steeds meer terrein.

De belangrijkste bron van inkomsten voor de lokale bevolking is de landbouw, het distilleren van whisky en het toerisme dat daaruit voortvloeit. Ook vogelaars komen graag naar Islay en hebben hun inbreng in het toerisme. De whisky die gemaakt wordt door de negen nog werkende distilleerderijen op het eiland staan bekend onder de naam Islay malt whisky.

De distilleerderijen aan de zuidkust van het eiland staan erom bekend dat ze een sterke, rokerige en turfachtige smaak hebben. De rokerige smaak is afkomstig van de rook van het turfvuur waarboven de mout gedroogd wordt. Sommigen noemen Islaywhisky’s ook wel medicinaal van smaak, omdat de fenolen in de whisky, afkomstig van de turfrook, een jodiumachtige geur hebben.

Deze drie distilleerderijen met een uitgesproken rokerige whisky zijn Ardbeg, Laphroaig en Lagavulin. Port Ellen is een distilleerderij die eigenlijk in dit rijtje thuishoort, maar die gesloten is in 1984. Verder naar het noorden liggen de overige distilleerderijen. Deze whisky’s zijn lichter van smaak: Bowmore, Bruichladdich, Bunnahabhain en Caol Ila. De laatste geopende distilleerderij is die van Kilchoman.