In 1999 werd Museum Het Valkhof aan het Kelfkensbos in Nijmegen geopend. Sindsdien trok het museum gemiddeld zo’n 100.000 bezoekers per jaar. In het museum kun je genieten van kunst en archeologie met een specialisatie in de Romeinse geschiedenis in relatie tot Nijmegen. Naast de vaste collectie zijn er regelmatig thematentoonstellingen.

In de tentoonstelling ‘Gladiatoren, helden van het Colosseum’ presenteert Museum Het Valkhof een veelzijdig fenomeen dat op en top Romeins was. Het verhaal van de gladiatoren is veel genuanceerder dan het beeld van de vechtende en stervende filmheld. Gladiatoren leefden onder een ijzeren discipline. Zij trainden als topsporters en verkeerden tussen de vrees voor het einde en de hoop op roem, rijkdom en vrijheid. In Romeinse ogen vertegenwoordigden zij belangrijke waarden: moed, zelfopoffering en vechtlust. De tentoonstelling neemt je mee naar de oorsprong van de gladiatorenspelen. Wie waren zij? Waar kwamen ze vandaan en hoe werden ze gerekruteerd? Hoe zag hun dagelijks leven er uit? Waar sliepen ze, hoe trainden ze en wat aten ze? Waren er verschillen in hun bewapening? Waren er ook vrouwelijke gladiatoren? De prachtige tentoonstelling is echt een aanrader om naar toe te gaan.

De kleinschalige expositie ‘Gezichten van de Limes, de Romeinse rijksgrens in Nederland’, vertelt het verhaal van het ontstaan en de ontwikkeling van de Limes, de grens van het Romeinse rijk, in Nederland. Naast een uniek gereconstrueerd satellietbeeld van de Limes, is een groot aantal helmen en helmfragmenten, gevonden langs de Limes in Nederland, te zien.

Henk Hage (1950) maakt kleine portretten. Het afgelopen jaar heeft hij gewerkt aan een bijzondere serie van 88 portretten van bewoners van de longstay-afdeling van de Pompestichting. Bijzonder omdat het beeltenissen zijn van mensen die de maatschappij liever niet wil zien. Bijzonder ook omdat de geportretteerden niet herkenbaar in beeld gebracht mogen worden.

Een kleine expositie ‘Wit op wit: reliëfdrukken van Harry van Kuyk’. Harry van Kuyk volgde de Grafische School in Amsterdam en werkte als handzetter en ontwerper bij grote drukkerijen en uitgeverijen, waaronder De Gelderlander. Ondertussen schilderde, tekende, etste en fotografeerde hij. In 1965 koos hij voor het kunstenaarschap. In 1969 ontwikkelde Van Kuyk een nieuwe techniek voor de grafische kunst, waarmee hij, in kleine oplage, een extreem reliëf kon drukken in langvezelig papier.