Vluchtig reisgezelschap
Vluchtig reisgezelschap
North and South Uist
North Uist
Achtergelaten
Achtergelaten
Vergane glorie aan de kant van de weg. Roest wordt langzaam zichtbaar of neemt duidelijk de overhand. Nog dagelijks gebruikt of al vele jaren niet meer. De overeenkomst zit in de trots die deze voertuigen nog steeds uitstralen.
Dichtbij
Dichtbij
Studentensport Arnhem
Studentensport Arnhem
Anneke en Wim
Anneke en Wim
Achterhoek
Achterhoek
Glen Affric
Glenn Affric
Glen Affric is een vallei ten westen van de plaats Cannich en ten noord(west)en van Loch Ness. Glen Affric wordt als een van Schotlands mooiste locaties beschouwd. In de vallei liggen Loch Affric en Loch Beinn a’ Mheadhoin (Loch Benevean).
Het grootste nog resterende deel van het oude Caledonische woud is hier bewaard gebleven, andere restanten liggen in Rannoch Moor. Vanaf het zuidelijk deel van de smalle weg die door Glen Affric voert, is de Sgurr na Lapaich te zien, 1150 m hoog, een uitloper van Càrn Eige, de hoogste berg van Noord-Schotland en 1183 m hoog.
De Scottish pine die hier groeit is een van mijn favoriete bomen door zijn mooie vorm en schors. Samen met de uitbundig groeiende varens en bergen zorgen ze voor fraaie beelden. De foto’s in deze galerij zijn van twee bezoeken. Een keer half augustus met beginnende herfstkleuren en een keer begin juli in wat soberder omstandigheden.
Wielrennen
Giro d'Italia 2016 in Arnhem
In augustus 2018 werden de proloog van de Boels Ladies Tour en Rush Hour in het centrum van Arnhem verreden. De dames reden een korte tijdrit in de middag. In de avond was het tijd voor de afvalkoers van de heren.
De foto’s op de Frostbrug zijn van de Giro d’Italia die in mei 2016 drie dagen door Gelderland reed. Op de derde dag startten de renners in Nijmegen en finishten in het centrum van Arnhem.
4 wheels on the road
4 wheels on the road
Outer Hebrides
Outer Hebrides
De hoofdeilanden zijn Lewis en Harris die samen één eiland vormen. Taransay, North Uist, Benbecula, South Uist, Barra, Saint Kilda (meer westelijk) en een groot aantal kleinere eilanden. Ten westen hiervan liggen nog een paar kleine onbewoonde eilanden, de Monach Islands, Flannan Isles en, het verste naar het noordwesten, Rockall. Door de aanleg van verschillende dammen (causeways) zijn de eilanden North Uist, South Uist, Eriskay, Benbecula, Grimsay, Baleshare, en Berneray met elkaar verbonden.
Over de oorspronkelijke bewoners van de Buiten-Hebriden is vrijwel niets bekend: er zijn sporen van bewoning teruggevonden die tot 9000 jaar oud zijn. De Calanais Standing Stones op het eiland Leòdhas dateren uit de vroege bronstijd en zijn ouder dan Stonehenge. Deze bewoners lieten ook huizen na die in de rotsachtige ondergrond waren uitgehouwen en waarvan er vele nog in goede staat zijn. Uit de IJzertijd zijn er meerdere brochs bewaard gebleven; de bekendste hiervan is Dun Carloway. Deze broch is nog ruim negen meter hoog.
In de 9de eeuw kwamen Noren de eilanden koloniseren. Maar de Buiten-Hebriden kwamen pas onder Noorse controle in 1098 toen Edgar van Schotland de eilanden aan Magnus III van Noorwegen gaf. Het gebied bleef onder het bestuur van Noorwegen tot 1156 toen de Buiten-Hebriden samen werden gevoegd met het Koninkrijk van Man en de Eilanden, hoewel het koninkrijk officieus nog steeds onder het bestuur van de Noorse koning was. Op Uibhist a Tuath, nabij het gehucht Greneatobht, is het graf ontdekt van wat vermoedelijk een hooggeplaatste vikingvrouw was. Als gevolg van het verdrag van Perth (1266) werden de Buiten-Hebriden ingelijfd door het Koninkrijk Schotland.
Tijdens de Middeleeuwen stond elk eiland onder het gezag van één of meerdere clans, die relatief vredig naast elkaar leefden. De bevolking huisde nog tot de vroege twintigste eeuw in zogenaamde blackhouses: rechthoekige stenen huizen met een dak van veenplaggen, waarin een gat zat om de rook van het turfvuur naar buiten te laten. Deze huizen waren naar hedendaagse normen donker en vochtig. Een belangrijke nijverheid was het weven van tweed: vooral het Harris-tweed is nog steeds een prestigieuze naam (men noemt tweed op de eilanden an Clò Mòr: de grote stof).
Met de ontruiming van de Hooglanden in de Vroegmoderne Tijd werden de eilanden sterk ontvolkt; de industriële revolutie bereikte de Buiten-Hebriden relatief laat, doordat de regio sterk geïsoleerd is. Vanaf de 19de eeuw bereikte de moderne nijverheid het gebied, met de komst van regelmatige bootverbindingen.